6.5. FUNKCJE ADMINISTRACYJNE

Każdy z omawianych systemów wykazuje zupełnie inne podejście do zagadnień   administrowania. Operator MAKa dzięki licznym narzędziom systemowym dysponuje w praktyce nieograniczonym dostępem do bazy; może ją swobodnie przebudować, definiować i podejmować prace serwisowe. Do wykonania tych czynności potrzebne jest jednak spore doświadczenie i wiedza. Warto dodać, że MAK jako jedyny z testowanych pakietów oferuje administratorowi wyczerpującą dokumentację techniczną, niemniej – jak wskazują obserwacje – jej lektura nawet dla średnio doświadczonych użytkowników okazuje się zwykle zbyt trudna. Wspomniane funkcje administracyjne nie są tu zresztą wydzielone w odrębnym module, gdyż realizują je różnorodne narzędzia. W praktyce operator pakietu aby sprawnie zorganizować pracę  winien znać podstawy programowania (przynajmniej składnię *.bat), ponieważ liczne parametry można ustawić wyłącznie poprzez edycję plików konfiguracyjnych i metody przetwarzania wsadowego. W przypadku Sowy i Sowy 2 administrator dysponuje odrębnym narzędziem, a do jego zadań należy reinicjacja bazy, zarządzanie opcjami wymiany danych i ewentualne zmiany parametrów systemu. Bardziej zawansowani operatorzy są w stanie zwiększyć stopień indywidualizacji ustawień poprzez edycję plików konfiguracyjnych, a znający Turbo Pascala mogą pokusić się nawet o zaprogramowanie własnych formatów wyświetlania i innych elementów interfejsu. Niestety,  producent Sowy nie dostarcza wyczerpującej dokumentacji na temat konfiguracji i do większości wniosków należy dojść metodą prób i błędów. Administracja Librą 2000 jest najprostsza, gdyż działania operatora w praktyce sprowadzają się do ustawień parametrów biblioteki. Podobnie problem zarządzania rozwiązano także w Patronie, gdzie administrator dysponuje jednak znacznie większym zestawem opcji.

Warto zaznaczyć, że zakres obowiązków administratora  jest wprost proporcjonalny do wielkości placówki i rośnie wraz z rozbudową sieci. W niektórych bibliotekach  (szczególnie gdy istnieje wiele filii) wymagania są tak duże, że program trzeba specjalnie przygotować. Wszystkie testowane programy oferują możliwość pracy w takich strukturach, lecz – podkreślmy – jest on nierówny. Największe zdolności konfiguracyjne oferuje Patron 2 (odpowiadają one w przybliżeniu poziomowi wymagań biblioteki wojewódzkiej); łatwo możemy zdefiniować konta pracowników, odpowiednią kombinację inwentarzy, źródeł wpływu, sterować zakupem centralnym i generować dowolne statystyki. Podobne możliwości oferuje także Sowa i Sowa 2, lecz wymagają one żmudnych prac konfiguracyjnych, które może wykonać tylko producent. Do pracy w dużej sieci nadaje się także MAK, choć wykonanie stosowanych ustawień wymaga nieco ekwilibrystyki (szczególnie przy statystykach). Najmniejsze zdolności przystosowawcze do pracy w takich placówkach ma Libra 2000, której możliwości konfiguracyjne kończą się na zdeklarowaniu kilku inwentarzy. 

Na zakończenie warto wspomnieć o rutynowych działaniach operatora, czyli archiwizacji i kontroli zabezpieczeń. Producenci traktują te problemy rozmaicie. Tylko Libra i Patron mają wbudowane stosowne narzędzia na poziomie systemu (bezpieczne hasła i własny system archiwizacji). Pozostali producenci nie przywiązują wagi do tych problemów i operator zmuszony jest rozwiązać je we własnym zakresie. 

   
... Dalej